Strona ta jest skierowana głównie do kobiet, których partnerem (obecnym, potencjalnym, rozważanym itd.) jest mężczyzna z Zespołem Aspergera.
 

Faceci nie potrafią czytać w myślach.

 
To truizm. Ale zarazem mają pewną (bardzo niewielką w porównaniu z kobietami) intuicję.

Faceci z Zespołem Aspergera nie mają nawet tej niewielkiej intuicji. Mają tzw. ślepotę umysłu, a więc problem z rozszyfrowywaniem nawet trywialnych emocji i sygnałów, jakie im dajesz mową ciała.

Jeśli chcesz coś powiedzieć swojemu partnerowi tak, aby to dobrze zrozumiał, powiedz to tak bardzo wprost, jak tylko potrafisz. Bez żadnych aluzji, dwuznaczności, ironii, odpowiedzi naprowadzających na „właściwe pytanie” ani innych technik. Mózg Twojego partnera działa bowiem w ten sposób, że z łatwością operuje na informacjach jasnych i w pełni dopowiedzianych, jednocześnie kompletnie nie radząc sobie z rzeczami opartymi na empatii, kontekście sytuacji, niedopowiedzianych zasadach, albo np. sprzecznymi z logiką.
 

Co się da z tym zrobić?

 
Bardzo niewiele. Problemy komunikacyjne Twojego partnera nie są efektem jego złej woli albo niewłaściwej pracy nad sobą. Wszystkie jego problemy są efektem niewydolnej komunikacji pomiędzy niektórymi obszarami w mózgu. To co można z tym robić, to:

  • działania doraźne, mające na celu raczej ukrycie tych problemów w trakcie codziennego funkcjonowania
  • działania systemowe, aby rozwiązać przynajmniej niektóre typy konfliktów, zanim w ogóle się pojawią
  • dostosowanie się do jego sposobu komunikacji (wymaga to nieco samozaparcia i „dostrojenia się”, ale jak najbardziej da się z AS-em bardzo precyzyjnie i bardzo efektywnie komunikować)

 

Czy Zespół Aspergera jest dziedziczny?

 
Według obecnego stanu wiedzy NIE.
 

Czy osoba z Zespołem Aspergera ma emocje i potrafi kochać?

 
Jak najbardziej. Wiele osób z Zespołem Aspergera:

  • jest introwertykami i nie mają wewnętrznej potrzeby utrzymywania dużej liczby kontaktów międzyludzkich (np. znajomych różnego rodzaju)
  • ma problem z odczytywaniem cudzych emocji i innych sygnałów (patrz wyżej)
  • ma zauważalnie obniżoną intensywność odczuwania emocji wynikających z empatii (a więc np. współczucia, czy ogólnie pojętej wrażliwości)
  • ale jednocześnie, jeśli już czują potrzebę utrzymywania jakiejś formy kontaktu z konkretną osobą, wówczas działa to na zupełnie podobnych zasadach, jak w przypadku „zwyczajnych” osób (czyli mogą normalnie kochać, przyjaźnić się itd.)